تأثیر تمرین هوازی تداومی برغلظت آپلین پلاسما و مقاومت به انسولین در مردان مبتلا به دیابت نوع ۲

چکیده زمینه و هدف: آپلین، آدیپوکاین جدیدی است که نقش مهمی در تنظیم هومئوستاز انرژی و بهبود مقاومت به انسولین دارد. هدف از تحقیق حاضر، بررسی تأثیر تمرین هوازی تداومی بر غلظت آپلین پلاسما و شاخص مقاومت به انسولین در مردان مبتلا به دیابت نوع 2 بود. روش بررسی: این مطالعه از نوع کاربردی و به روش نیمه تجربی بود. در این مطالعه 24 مرد بیمار مبتلا به دیابت نوع 2 شهر اهواز به روش هدفمند انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه تمرین هوازی تداومی(12 نفر) و کنترل(12 نفر) قرار گرفتند. شاخص های تن سنجی، ترکیب بدن و حداکثر اکسیژن مصرفی آزمودنی ها با استفاده از آزمون تعدیل شده بروس، اندازه گیری شد. آزمودنی ها تمرین هوازی تداومی را به مدت هشت هفته(3 جلسه در هفته، 20 تا 45 دقیقه در هر جلسه با شدت 40 تا 70 درصد حداکثر ضربان قلب) به اجرا در آوردند. پیش از شروع تمرین های و 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین، غلظت پلاسمایی آپلین، گلوکز و انسولین و شاخص مقاومت به انسولین(homa-ir) اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آزمون های تی وابسته، تحلیل کواریانس و ضریب همبستگی پیرسون تجزیه و تحلیل شدند.  یافته ها: نتایج تحقیق، کاهش معنی دار غلظت گلوکز خون، انسولین خون و شاخص مقاومت به انسولین گروه تمرین را در مقایسه با پیش آزمون و گروه کنترل نشان داد، در حالی که افزایش معنی دار غلظت آپلین پلاسما گروه تمرین در مقایسه با پیش آزمون و گروه کنترل مشاهده گردید. هم چنین، بین غلظت آپلین پلاسما و شاخص مقاومت به انسولین پس از هشت هفته تمرین هوازی تداومی رابطه معکوس و معنی داری مشاهده شد.   نتیجه گیری: به نظر می رسد تمرین هوازی تداومی با شدت کم تا متوسط می تواند بر غلظت آپلین پلاسما مؤثر باشد، هم چنین موجب کنترل قند خون و بهبود مقاومت به انسولین در مردان مبتلا به دیابت نوع 2 گردد.